Studies tonen aan dat het kopen van dividendrijke aandelen beter rendeert dan een indexbelegging van de Dow Jones. In Amerika zijn de dogs of the Dow enorm populair. Banken bieden er beleggingsfondsen aan waarmee de tien aandelen met het hoogste dividendrendement uit de Dow Jones in één klap gekocht kunnen worden. In Europa blijft het aanbod, uitzonderingen daargelaten, beperkt tot beleggingsfondsen die een voorliefde hebben voor dividendrijke aandelen. Nochtans, de populaire dividendstrategie is in Europa niet onverdienstelijk.
Er zijn beleggers die het dividend ervaren als een bijkomstigeid, terwijl anderen het zien als een harde waarderingsmaatstaf en de toekomstige winstuitkeringen verdisconteren. Hoe dan ook, het dividendrendement is het rendementspercentage van de uitgekeerde winst. Elk bedrijf heeft een winstoogmerk. Maar jonge bedrijven betalen doorgaans geen dividend om in hun financieringsbehoefte te kunnen voorzien.
Langer bestaande ondernemingen gebruiken een deel van de winst voor de aankoop van nieuwe gebouwen, de financiering van overnames of de ontwikkeling van nieuwe producten en technologieën en kereneen gedeelte uit aan de aandeelhouders. Wanneer een onderneming onvoldoende winstgevend is, wordt het dividend gekort of zelfs gepasseerd. Een dergelijke maatregel is vaak een teken dat het leed nog niet geleden is.
Bedrijven die een hoog dividend uitkeren, zijn waardeaandelen. Bedrijven die de eventuele winst (grotendeels) investeren in groeikansen, worden gezien als groeiaandelen. Volgens de beleggingstheorie zijn dividend en koerswinst sowieso hetzelfde. Een onderneming die een dividend van één euro uitkeert en vlak voordat het aandeel ex-dividend gaat, tien euro noteert, moet na de dividendbetaling negen euro waard zijn.
Per saldo wordt u er niet rijker of armer van. Maar in de praktijk verschilt het koersverlies nogal. Op of rond de dag voor de betaalbaarstelling presenteren (buitenlandse) bedrijven namelijk veelal belangrijke resultaten en verwachtingen. Komt het management tijdens de presentatie met een minder fraai verhaal naar buiten, kan het aandeel harder wegzakken dan verwacht. Andersom daalt het aandeel minder hard of stijgt het zelfs als de toekomstvooruitzichten rooskleurig worden afgeschilderd.
Hoewel John Slatter de dogs of the Dow ontwikkelde, verwierf de waardestrategie vooral bekendheid door de klassieker Beating the Dow. Michael O’Higgins laat hierin zien hoe de beurs op een eenvoudige wijze kan worden geklopt.
Beleggers die deze strategie toepassen, selecteren uit de dertig aandelen tellende Dow Jones de tien met het hoogste dividendrendement en houden ze een jaar lang vast. De laatste dertig jaar waren de dogs goed voor een gemiddelde winst van tien procent, terwijl de Dow Jones slechts zeven procent steeg. De dogs of the Dow staat ook bekend als de Dow10 en in Beating the Dow presenteerde O’Higgins hierop een aantal varianten waarvan BTD5 de bekendste is. Dit is de strategie waarbij de vijf laagst geprijsde aandelen uit de Dow10 worden gekocht. Een dergelijke werkwijze leverde gemiddeld twaalf procent op.
Waardebeleggers zijn in feite contraire beleggers, die ervan overtuigd zijn dat de koersdaling onterecht is en dat de onderneming in kwestie bij machte is om het tij te keren. Professor Siegel stelt in Stocks for the Long Run dat het optimisme en pessimisme op de beurs veelal op los zand gebouwd is, waardoor beleggers die tegen de trend ingaan op termijn wel varen.
Temeer daar bedrijven zelden aan hun dividend tornen, zijn dividendrijke aandelen vaak aandelen die beleggers om één of andere reden tijdelijk uit het oog hebben verloren. À propos, aandelen die het behoorlijk slechter doen dan de markt krijgen op Wall Street het predicaat dog, de Engelse term voor achterblijver, opgelegd.
De fraaie beleggingsresultaten van de dogs of the Dow zetten David en Tom Gardner eraan toe om te onderzoeken of zij nog hogere rendementen uit de dogs kunnen halen. Het duo, dat het brein is achter de internetsite Fool.com, was geïntrigeerd door de koersontwikkeling van de twee goedkoopste aandelen uit de Dow10. Enerzijds omdat het laagst geprijsde aandeel veelal teleurstelde en anderzijds omdat het een na goedkoopste aandeel vaak bovengemiddeld presteerde.
De hofnarren ontwikkelden hierop de Motley Foolish Four, MF4, die qua prijs het goedkoopste aandeel uit de selectie weert en aan het op één na laagst geprijsde aandeel een dubbel gewicht toekent. De laatste dertig jaar leverde deze aanpak gemiddeld dertien procent op. Dus, beter dan de Dow Jones, BTD5 of de Dow10.
BeursBulletin.nl biedt dagelijks concrete tips en adviezen op basis van bewezen systemen. Dus niet op basis van emotie. BeursBulletin is om deze reden uitgegroeid tot het grootste weekblad op het gebied van technische analyse.
Het rendement van onze portefeuille bedraagt na 11 maanden maar liefst 34,9%. En dat ook nog eens met een risico dat aanzienlijk lager ligt dan de AEX. Bekijk de grafiek hiervan op onze site.
BeursBulletin introduceert met gepaste trots de TurboPortefeuille.nl Op basis van de eerder uitgegeven adviezen van BeursBulletin zou een zeer hoog rendement behaald zijn. Om de geheimen achter dit prachtige rendement te ontrafelen, organiseert BeursBulletin een Turbocursus. Na het enorme succes op 17 mei, nodigt het analistenteam van BeursBulletin u graag opnieuw uit voor een gratis Turbo cursus. Deze cursus vindt plaats op 18 juli in het ABN AMRO Hoofdkantoor te Amsterdam.
De nieuwe Beursbulletin tips worden dagelijks per SMS en e-mail verzonden en wekelijks in het blad toegelicht. Bovendien ontvangt u nu gratis toegang tot de cursus Succesvol Beleggen met BeursBulletin.
Ga voor een proefabonnement naar www.beursbulletin.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten